دوباره منمو من.جلومم در وروردیه // حسم مثه تنهایی
بعدٍ شلوغیه
هم خوبه هم بد.صبورو تک پر // با آدمای دورت اول شوری بعد تلخ
نه قصه بلدی نه اهل قصه ای // نه جنس تقلی نه قسطی زنده ای
پاهات راه میره اما دلت کلیده // اخلاق همیشه روش یکی تلپی ریده
تو دفنی پشت خاک خاطراتت // دل تنگ پولی بعد خانواده
حرفتو قورت میدی تا شنونده شی // پره حرفی ولی خب میگی بزنم که چی
تا صدای برندت باشه جای بلندتر // فس تلپی توی خونه پا منقل
و لم دادی رو همه کبودیات // و زیر لب میگی این طعم جوونیاست
